O infinitivo conxugado, tamén chamado infinitivo persoal ou infinitivo flexionado, é unha forma verbal e común entre os galegofalantes, mais pode presentar algunha dúbida sobre o seu uso entre as persoas neofalantes. A seguir, ensínoche a utilizalo correctamente.
Como se conxuga o infinitivo conxugado?
O infinitivo conxugado fórmase engadindo os seguintes morfemas ao infinitivo:
P1: –
P2: -es
P3: –
P4: -mos
P5: -des
P6: -en
Exemplos
| Eu | amar | comer | vivir |
| Ti | amares | comeres | vivires |
| El/ela | amar | comer | vivir |
| Nós | amarmos | comermos | vivirmos |
| Vós | amardes | comerdes | vivirdes |
| Eles/elas | amaren | comeren | viviren |
Cando se utiliza o infinitivo conxugado?
- Cando o infinitivo ten un suxeito distinto ao do verbo principal.
Saíu (el) da casa sen o saberen (eles) os pais.
Ao falarmos (nós) do tema, xa quedei (eu) máis tranquila.
- Cando o infinitivo ten un suxeito idéntico ao principal.
Quedamos (nós) sen entradas para o concerto por chegarmos (nós) tarde.
Ao estaren cansos (eles), sentaron (eles) a repousar.
- Cando o infinitivo ten un referente non indicado no contexto en enunciados impersoais.
Cómpre comermos froita todos os días.
É importante facermos un estudo previo.
- Cando o infinitivo vai introducido por preposición.
Para falares con el, tes que pedir cita.
Chameite para quedarmos ás cinco.
Cando non se pode utilizar?
- Cando o infinitivo é o verbo auxiliado dunha perífrase verbal.
Débesllo dicir agora mesmo.
- Cando se constrúe con verbos do tipo: querer, poder, saber, deixar… porque neste caso o suxeito é o de todo o complexo verbal.
Queremos mercar un coche deportivo.
